مدلسازی مکان بهینۀ استقرار پانل‎های خورشیدی در پشت‎بام ساختمان‎ها با استفاده از GIS‎؛ مطالعه موردی حد واسط خیابان وصال تا خیابان قدس شهر تهران

با توجه به موقعیت جغرافیایی و وضعیت مناسب محیطی، انرژی خورشیدی یکی از کارآمدترین انرژی‎های تجدید‎پذیر در ایران محسوب می‎گردد. این تحقیق به‌دنبال ارائۀ مدلی در خصوص شناسایی مکان‎های بهینۀ استقرار پانل‎های خورشیدی در محیط شهری می‎باشد. پتانسیل فراوان و فضای مناسب پشت‌بام ساختمان‎ها با ارتفاع زیاد و قرارگیری آن‎ها در معرض مستقیم نور خورشید و استفاده‌نکردن بهینه از این فضاها، لزوم مکان‎گزینی بهینۀ استقرار پانل‎ها خورشیدی را برای تولید انرژی ضروری کرده است. در این تحقیق، ابتدا ویژگی‎ مکان‌های مناسب استقرار پانل‎های خورشیدی در محیط شهری و منبع تولید لایه‎های مورد نیاز شناسایی‌گردید. لایه‎های مورد نیاز جهت دست‌یابی به مکان‎های مناسب استقرار پانل‎های خورشیدی بر اساس نقشه‎های 1:2000در نرم‎افزار ArcGIS تهیه و مدلسازی فضایی با استفاده از عملگر AND منطق بولین و عمگر ضرب در این نرم‎افزارانجام شد. همچنین از تکنیک میانگین‎گیری وزن‎دار ترتیبی(OWA) برای تلفیق نتایج به‌دست آمده با دو عامل نوع کاربری و میزان جمعیت استفاده شد. بر اساس مشاهدات میدانی، مدل مد‌نظر ارزیابی شد و از ضریب تاو-کندالb برای تعیین میزان تطابق میان نتایج به‌دست آمده در مدل و نتایج مشاهدات استفاده شد. نتایج، حاصل ضریبی برابر 771/0 را نشان‌می‌دهد که حاکی از رابطۀ قوی بین دو متغیر و دقت نسبتاً زیاد مدلسازی انجام گرفته است.